Koç'u hüngür hüngür ağlatan o an!

Koç Holding’in kurumsal dergisi ‘Bizden Haberler’ son yasında 25 Şubat 1996 yılında vefat eden kurucuları Vehbi Koç için özel bir sayı hazırladı.

Vefatının 19. yılında Vehbi Koç’un “Memlekete hizmet bir insanlık ve vatan borcudur” sözlerini kapağına taşıyan dergi, Koç Ailesi’nin fotoğraf arşivine girerek Vehbi Koç’un iz bırakan özelliklerini ve hatıralarını, albümlerindeki eski fotoğraflar eşliğinde derledi.

Çoçuklarının ve torunlarının Vehbi Koç’la ilgili hatıralarının anlattığı yazı dizisinde “Ömrümden Uzun İdeallerim Var” kitabında Suna Kıraç, Vehbi Koç’un kızı olmanın nasıl bir sorumluluk getirdiğini anlatıyordu.

Düğün töreninde yaşamı boyunca unutamadığı bir anısının, babasının ağlaması olduğunu söyleyen Kıraç sözlerini şöyle sürdürüyor;

Tüm çocukluğum boyunca duygularını çok az belli eden, her zaman ölçülü ve mesafeli olan babam, o gün kendisini koyverdi. Çocuklar gibi hüngür hüngür ağlamaya başladı. Bir evladın sevildiğini en çok hissettiği anın, anne babasının en çok üzüldüğü an olması hayatın bir çelişkisi olsa gerek.  Kolejde son sınıfa geldiğimde Amerika’ya gidip işletme okumaya karar verdim. Ancak babam bana duygu sömürüsü yaptı. Yıl 1960’tı, babam sadece 59 yaşındaydı ve bana “Ben yaşlandım sana hasret gitmek istemiyorum” dedi. Ailem gitmeme izin vermiyordu. Çok üzüldüm ağladım. Babam bana “Benim tezgâhım en iyi üniversitedir. Seni ben yetiştireceğim” dedi. Nitekim öyle oldu. 35 yıl birlikte çalıştık. 1.10.1960’da Koç Ticaret Anonim Şirketi’nin İstanbul şubesinde işe başladım ve babam vefat edinceye kadar, yani 25 Şubat 1996’ya kadar onunla birlikte çalıştım. Bizim üniversite bir türlü bitmedi…